вторник, 20 мая 2014 г.
среда, 14 мая 2014 г.
пятница, 25 апреля 2014 г.
понедельник, 24 февраля 2014 г.
Russia has recalled its ambassador to Ukraine over what it described as the deteriorating situation in the country.
Moscow has condemned the removal of President Viktor Yanukovych, who was dismissed by MPs on Saturday.
Ukraine's newly appointed interim president, Olexander Turchynov, says the country will now focus on closer integration with the EU.
Mr Yanukovych's rejection of an EU trade deal in favour of closer ties with Russia had triggered the unrest.
EU foreign policy chief Catherine Ashton is due to arrive in Kiev on Monday to discuss EU support "for a lasting solution to the political crisis and measures to stabilise the economic situation".
US Secretary of State John Kerry has said the US strongly supports the Ukrainian parliament's vote to impeach Mr Yanukovych and call elections, the central demand of months of protests.
On Sunday, he said the vote offered "the best and most promising path forward to restore peace and stability", according to a statement.
воскресенье, 23 февраля 2014 г.
Ստեղծագործություններ[խմբագրել]

Վերնատան անդամները 1903 թ-ին՝Ավետիք Իսահակյան, Ղազարոս Աղայան, Հովհաննես Թումանյան (նստած) և Լևոն Շանթ, Դերենիկ Դեմիրճյան (կանգնած)։
Թումանյանը գրել է իր առաջին պոեմը 12 տարեկան հասակում, երբ սովորում էր Ջալալօղլու դպրոցում։ Թումանյանը գրել է բանաստեղծություններ, պոեմներ, քառյակներ, բալլադներ, պատմվածքներ ու հեքիաթներ, ակնարկներ, քննադատական ու հրապարակախոսական հոդվածներ։ Նա սկսել է ստեղծագործել 80-ականների կեսից։ Լայն ճանաչում է ձեռք բերում «Բանաստեղծություններ» հավաքածուի (1-2 հատոր, 1890-92) լույս տեսնելուց հետո։
Թումանյանն իր ստեղծագործություններով հեղաշրջում է կատարել հայ բազմադարյան գրականության մեջ։ Նրա լեզուն և մտածողությունը պարզ են, ժողովրդական։ Նա խորությամբ է արտացոլել հայ ժողովրդի հոգեբանությունը, մտքերն ու ձգտումները։ Թումանյանն իր քնարերգության մեջ արծարծել է հայրենասիրական, սոցիալական, քաղաքական, փիլիսոփայական, սիրային թեմաներ։ Իրական կյանքի պատկերն ու սոցիալական անարդարության դեմ խտացված բողոքն են արտահայտված «Գութանի երգը», «Խրճիթում» և այլ բանաստեղծություններում։ «Հին օրհնություն» բանաստեղծությունը հայ ժողովրդի վշտի, ձգտումների ու երազանքների խտացումն է։ «Հայոց լեռներում» բանաստեղծության մեջ, խոսելով հայ ժողովրդի դարավոր պատմության, մաքառումների և տանջալից ուղու մասին, հավատով է պատկերել հայրենիքի անպարտելի ու ստեղծագործ ոգին.
![]() |
Ու մեր աչքերը նայում են կարոտ՝
Հեռու աստղերին Երկնքի ծերին, Թե ե՞րբ կըբացվի պայծառ առավոտ՝ Հայոց լեռներում, Կանաչ լեռներում։ | ![]() |
«Հայրենիքիս հետ» բանաստեղծությունը Թումանյանը գրել է Մեծ Եղեռնի օրերին. նրա յուրաքանչյուր տունը մեր պատմության ու գոյափիլիսոփայության յուրօրինակ խտացում է։ Առաջին 2 քառատողերում «Զարկված ու զրկված, ողբի ու որբի հայրենիքի» պատկերներն են, իսկ երրորդը և չորրորդն ավարտվում են «Լույսի և հույսի, նոր ու հզոր հայրենիք» արտահայտություններով։
Թումանյանը գրականության զարգացման հիմնական աղբյուրներ համարել է բանահյուսությունը՝ լեգենդները, առակներն ու ավանդությունները, հեքիաթները («Աղավնու վանքը», «Չարի վերջը», «Գառնիկ ախպերը», «Մի կաթիլ մեղրը» և այլն)։ Այս սկզբունքով են ստեղծված նաև «Սասունցի Դավիթ» (անավարտ), «Թմկաբերդի առումը» պոեմները, «Ախթամար», «Փարվանա» բալլադները։
«Հառաչանք» (անավարտ), «Լոռեցի Սաքոն», «Մարոն» և «Անուշ» պոեմներում պատկերել է հայ նահապետական գյուղը՝ իր բարքերով, սովորույթներով, սոցիալ-կենցաղային հակասություններով։ «Անուշ» պոեմում հավերժական ու անմահ սիրո հուզիչ պատմություն է։ Հերոսուհին՝ Անուշը, կորցնելով իր սերը, կորցնում է նաև հոգեկան հավասարակշռությունը, չի կարողանում այլևս ապրել «պաղ ու տխուր» աշխարհում և իրեն նետում է գետը՝ վիշտը խառնելով Դեբեդի ալիքներին։ Պոեմում Թումանյանը քննադատել է գյուղի հնացած, քարացած սովորույթները և նեղմիտ պատվախնդրությունը։
Թումանյանը մշակել է 2 տասնյակից ավելի հայկական ժողովրդական հեքիաթներ («Տերն ու ծառան», «Ոսկու կարասը», «Ձախորդ Փանոսը», «Անբան Հուռին», «Քաջ Նազարը» և այլն), փոխադրել այլ ժողովուրդների հեքիաթներ։ Նա տիեզերքի, հավերժի, կեցության ու գոյաբանական խնդիրներ է քննել իր քառյակներում, որտեղ անձնական ապրումների ընդհանրացումներով հասել է համամարդկային արժեքների գնահատման.
![]() |
Տիեզերքում աստվածային
մի ճամփորդ է իմ հոգին. Երկրից անցվոր, երկրի փառքին անհաղորդ է իմ հոգին. Հեռացել է ու վերացել մինչ աստղերը հեռավոր, Վար մնացած մարդու համար արդեն խորթ է իմ հոգին։ | ![]() |
Հայ արձակի լավագույն էջերից են Թումանյանի պատմվածքները, որոնք մեծ մասամբ նվիրված են գյուղին, կենցաղին, բնությանը։ «Գիքորում» քաղաքի բարքերին զոհ դարձած գյուղացի պատանու ողբերգական պատմությունն է։ Պատմվածքում պատկերված են դարի նյութապաշտությունը և մարդու վեհ երազանքների փլուզումը։
Թումանյանը գրել է նաև մանկական բանաստեղծություններ, «Շունն ու կատուն», «Անբախտ վաճառականները» լեգենդները, չափածո և արձակ այլ գործեր։ Հզոր ներշնչանքով է գրված «Սասունցի Դավիթ» պոեմը, որտեղ Թումանյանը պատկերել է հայ ժողովրդի ազատաբաղձ ոգին։
Թումանյանը մասնակցել է «Լուսաբեր» դասագրքի և «Հայ գրողներ» քրեստոմատիայի ստեղծմանը։ Իր հոդվածներում արծարծել է հասարակական կյանքի, գրականության, բանահյուսության, հայոց լեզվի ու բարբառների զարգացման հարցեր, գրել է ուսումնասիրություններ Նահապետ Քուչակի, Նաղաշ Հովնաթանի, Խաչատուր Աբովյանի և նրա «Վերք Հայաստանի» վեպի, Սայաթ-Նովայի, հայ հերոսական էպոսի պատմական արմատների մասին։ Թարգմանել է Ալեքսանդր Պուշկինի, Ջորջ Բայրոնի, Միխայիլ Լերմոնտովի, Հենրի Լոնգֆելլոյի և ուրիշների գործերից։ Թումանյանը ծավալել է նաև հասարակական և գրական լայն գործունեություն։
Ժառանգություն[խմբագրել]
Թումանյանի ստեղծագործությունները ժողովրդականացել են, լույս են տեսել տարբեր նկարիչների պատկերազարդումներով, վերածվել երգերի։ Նրա գործերի հիման վրա Արմեն Տիգրանյանը գրել է «Անուշ» (ըստ համանուն պոեմի), Ալեքսանդր Սպենդիարյանը՝ «Ալմաստ» (ըստ «Թմկաբերդի առումը» պոեմի) օպերաները, նկարահանվել են բազմաթիվ մուլտիպլիկացիոն («Ձախորդ Փանոսը», «Սուտլիկ որսկանը» և այլն) ու գեղարվեստական («Անուշ», «Գիքորը», «Տերն ու ծառան», «Չախ-Չախ թագավորը») ֆիլմեր։
Թումանյանի բազմաթիվ երկեր թարգմանվել են ռուսերեն, ուկրաիներեն, բելառուսերեն, վրացերեն, տաջիկերեն, ուզբեկերեն, լիտվերեն,անգլերեն, պարսկերեն, իտալերեն, իսպաներեն, հունարեն, արաբերեն, ճապոներեն, շվեդերեն, չինարեն, ղազախերեն և այլ լեզուներով։ 1980 թ-ին սահմանվել է Հայաստանի գրողների միության Թումանյանի անվան ամենամյա մրցանակը։ 1957 թ-ին օպերայի և բալետի թատրոնի շենքի առջև՝ Թատերական հրապարակում, կանգնեցվել է նրա հուշարձանը։ Հետևյալ վայրերը անվանվել են ի պատիվ Հովհաննես Թումանյանի՝[1]
Թումանյանը գրել է իր առաջին պոեմը 12 տարեկան հասակում, երբ սովորում էր Ջալալօղլու դպրոցում։ Թումանյանը գրել է բանաստեղծություններ, պոեմներ, քառյակներ, բալլադներ, պատմվածքներ ու հեքիաթներ, ակնարկներ, քննադատական ու հրապարակախոսական հոդվածներ։ Նա սկսել է ստեղծագործել 80-ականների կեսից։ Լայն ճանաչում է ձեռք բերում «Բանաստեղծություններ» հավաքածուի (1-2 հատոր, 1890-92) լույս տեսնելուց հետո։
Թումանյանն իր ստեղծագործություններով հեղաշրջում է կատարել հայ բազմադարյան գրականության մեջ։ Նրա լեզուն և մտածողությունը պարզ են, ժողովրդական։ Նա խորությամբ է արտացոլել հայ ժողովրդի հոգեբանությունը, մտքերն ու ձգտումները։ Թումանյանն իր քնարերգության մեջ արծարծել է հայրենասիրական, սոցիալական, քաղաքական, փիլիսոփայական, սիրային թեմաներ։ Իրական կյանքի պատկերն ու սոցիալական անարդարության դեմ խտացված բողոքն են արտահայտված «Գութանի երգը», «Խրճիթում» և այլ բանաստեղծություններում։ «Հին օրհնություն» բանաստեղծությունը հայ ժողովրդի վշտի, ձգտումների ու երազանքների խտացումն է։ «Հայոց լեռներում» բանաստեղծության մեջ, խոսելով հայ ժողովրդի դարավոր պատմության, մաքառումների և տանջալից ուղու մասին, հավատով է պատկերել հայրենիքի անպարտելի ու ստեղծագործ ոգին.
![]() |
Ու մեր աչքերը նայում են կարոտ՝
Հեռու աստղերին Երկնքի ծերին, Թե ե՞րբ կըբացվի պայծառ առավոտ՝ Հայոց լեռներում, Կանաչ լեռներում։ | ![]() |
«Հայրենիքիս հետ» բանաստեղծությունը Թումանյանը գրել է Մեծ Եղեռնի օրերին. նրա յուրաքանչյուր տունը մեր պատմության ու գոյափիլիսոփայության յուրօրինակ խտացում է։ Առաջին 2 քառատողերում «Զարկված ու զրկված, ողբի ու որբի հայրենիքի» պատկերներն են, իսկ երրորդը և չորրորդն ավարտվում են «Լույսի և հույսի, նոր ու հզոր հայրենիք» արտահայտություններով։
Թումանյանը գրականության զարգացման հիմնական աղբյուրներ համարել է բանահյուսությունը՝ լեգենդները, առակներն ու ավանդությունները, հեքիաթները («Աղավնու վանքը», «Չարի վերջը», «Գառնիկ ախպերը», «Մի կաթիլ մեղրը» և այլն)։ Այս սկզբունքով են ստեղծված նաև «Սասունցի Դավիթ» (անավարտ), «Թմկաբերդի առումը» պոեմները, «Ախթամար», «Փարվանա» բալլադները։
«Հառաչանք» (անավարտ), «Լոռեցի Սաքոն», «Մարոն» և «Անուշ» պոեմներում պատկերել է հայ նահապետական գյուղը՝ իր բարքերով, սովորույթներով, սոցիալ-կենցաղային հակասություններով։ «Անուշ» պոեմում հավերժական ու անմահ սիրո հուզիչ պատմություն է։ Հերոսուհին՝ Անուշը, կորցնելով իր սերը, կորցնում է նաև հոգեկան հավասարակշռությունը, չի կարողանում այլևս ապրել «պաղ ու տխուր» աշխարհում և իրեն նետում է գետը՝ վիշտը խառնելով Դեբեդի ալիքներին։ Պոեմում Թումանյանը քննադատել է գյուղի հնացած, քարացած սովորույթները և նեղմիտ պատվախնդրությունը։
Թումանյանը մշակել է 2 տասնյակից ավելի հայկական ժողովրդական հեքիաթներ («Տերն ու ծառան», «Ոսկու կարասը», «Ձախորդ Փանոսը», «Անբան Հուռին», «Քաջ Նազարը» և այլն), փոխադրել այլ ժողովուրդների հեքիաթներ։ Նա տիեզերքի, հավերժի, կեցության ու գոյաբանական խնդիրներ է քննել իր քառյակներում, որտեղ անձնական ապրումների ընդհանրացումներով հասել է համամարդկային արժեքների գնահատման.
среда, 19 февраля 2014 г.
English beutiful places of Armenia
In ancient times, the village built a beautiful Garni architectural complex - a monument to the history of Armenia antiquity fortress of Garni. It was situated on a high rocky cliff, surrounded on three sides by deep gorges of the almost vertical cliffs. With the flat side erected a strong wall in 26 m height of large basalt blocks connected by iron straps and sealed with lead. For nearly seven centuries, the fortress was the residence of the kings of Armenia.At the fortress was located and one of the few remaining pagan temples in Armenia Hellenic era - Sun temple dedicated to the god Mithra (known in the region as Myhr), built in I century AD Greek slaves builders. During an earthquake XVII. the church was severely damaged, but in the middle of the XX century. this historic site has been completely restored. In the era of Christianity Armenian kings used the Temple of the Sun as a summer residence, or "Hou

Armenia - a beautiful mountainous country, one of the oldest in the world. In VI. its territory is the state of Urartu. Each era has left its mark in Armenia ancient and beautiful historical and architectural monuments. All this enormous historical and cultural heritage recovering beautiful natural places - beautiful mountains, crystal lakes, flowering alpine meadows, green valleys, dense forests.

|
вторник, 18 февраля 2014 г.
երասան, ՀԽՍՀ և ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ
ԱՆՁՆԱԿԱՆ ՏՎՅԱԼՆԵՐԸ
Ծնվ. 12.11.1895թ. Նիկոմեդիա (այժմ` Իզմիթ, Թուրքիա):
Մահ. 06.11.1961թ., Երևան, թաղված է Կոմիտասի անվ. զբոսայգու պանթեոնում:
ԸՆՏԱՆԻՔԸ
Լ.Հ. Ներսիսյանի հայրը:
ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆԸ
Սովորել է Կ. Պոլսի ֆրաս. Սեն-Բարբ քոլեջում,
Ամերիկյան Ռոբերտ քոլեջում,
Էսայան վարժարանում:
ԿՅԱՆՔԸ
Առաջին համաշխարհային պատերազմի (1914–18 թթ.) տարիներին ծառայել է թուրքական բանակում որպես թարգմանիչ. Մերձավոր Արևելքի երկրներում ականատես է եղել հայերի կոտորածներին:
1922թ. հայրենադարձել է:
Նույն թվականից եղել է Երևանի Առաջին պետական թատրոնի (այժմ՝ Գաբրիել Սունդուկյանի անվան թատրոն) դերասան: Թատրոնում հղկված և բյուրեղացած դերասանական տաղանդով նա դարձել է հայ բեմի և կինոյի առաջնակարգ դերասաններից, արժանացել համաժողովրդական ճանաչման ու սիրո:
ՆՎԱՃՈՒՄՆԵՐԸ
1923 թ-ին Ներսիսյանը հայրենադարձել է: Նույն թվականից եղել է Երևանի Առաջին պետական թատրոնի (այժմ՝ Գաբրիել Սունդուկյանի անվան թատրոն) դերասան:
Բեմական գործունեության առաջին իսկ շրջանում Ներսիսյանն ստեղծել է հուզական ու անմիջական հզոր կերպարներ: Նա վերամարմնավորման արվեստի մեծ վարպետ էր, որին միաժամանակ մատչելի էին ողբերգական, դրամատիկական, կատակերգական և գրոտեսկային (գեղարվեստական ժանր է, որտեղ ընդգծված և խտացված են կերպարի ու երևույթների հատկանիշները և համադրված՝ կատակերգականն ու ողբերգականը) դերերը: Անձնավորման արվեստի հարուստ արտահայտչամիջոցներով հավաստի և համոզիչ կերպարներ է ստեղծել թե՜ դասական, թե՜ ժամանակակից պիեսներում:
ԴԵՐԵՐԸ
Խլեստակովը (Նիկոլայ Գոգոլի «Ռևիզոր»),
Հայնրիխը (Գերհարդ Հաուպտմանի «Ջրասույզ զանգ»),
Անտոնիոն, Համլետը (Վ. Շեքսպիրի «Վենետիկի վաճառականը», «Համլետ»),
Ժադովը (Ալեքսանդր Օստրովսկու «Արդյունավետ պաշտոն»),
Քեբոտը (Յուջին Օ՜ Նիլի «Սերը ծփիների տակ»),
Բերսենևը (Բորիս Լավրենյովի «Բեկում»)
Ֆալստաֆի, Օթելլոյի (Վ. Շեքսպիրի «Վինձորի զվարճասեր կանայք», «Օթելլո»),
Պլատոն Կրեչետի (Ալեքսանդր Կոռնեյչուկի «Պլատոն Կրեչետ»),
Էլիզբարովի (Շիրվանզադեի «Պատվի համար»)
Հայրենական մեծ պատերազմի (1941– 1945 թթ.) տարիներին Ներսիսյանն անձնավորել է Գևորգ Մարզպետունու (Մուրացանի «Գևորգ Մարզպետունի»), Սաֆոնովի (Կոնստանտին Սիմոնովի «Ռուս մարդիկ») և հայրենասիրական այլ կերպարներ:
1940–50-ական թվականների լավագույն դերերից են
Անհայտը (Միխայիլ Լերմոնտովի «Դիմակահանդես»),
Պրոտասովը (Լև Տոլստոյի «Կենդանի դիակ»),
Լիրը (Վ. Շեքսպիրի «Լիր արքա»)
Նրա գլուխգործոցներից է Պաղտասար աղբարի դերակատարումը (Հակոբ Պարոնյանի «Պաղտասար աղբար»), որը բնութագրվել է՝ «լաց՝ ծիծաղի միջից»:
Ներսիսյանի վերջին դերակատարումը թատրոնում Մեք Գրեգորն էր (Վիլյամ Սարոյանի «Իմ սիրտը լեռներում է»):
Ներսիսյանը հայկական կինոյի առաջին դերասաններից է.
դերակատարումներին բնորոշ են անսպասելի և ժամանակին համահունչ լուծումները:
Նկարահանվել է շուրջ 30 ֆիլմում՝
Ռուստամ («Նամուս», 1925 թ.),
Համբո («Գիքոր», 1934 թ.),
Պեպո («Պեպո», 1935 թ.),
Հակոբյան («Զանգեզուր», 1938 թ.),
Դավիթ Բեկ («Դավիթ Բեկ»,1944 թ.),
Էլիզբարով («Պատվի համար», 1956 թ.),
Վարունց («Առաջին սիրո երգը», 1958 թ.),
Ղամբարյան («Ինչո՞ւ է աղմկում գետը», 1958 թ.),
Ներսես աղբար («Տժվժիկ», 1961 թ., վերջին դերը կինոյում) և այլն:
ՀՈՒՇԱԳՐԵՐ, ԱՆՁՆԱԿԱՆ ՓԱՍՏԱԹՂԹԵՐ, ՆԱՄԱԿՆԵՐ
«Նրա (Հ. Ներսիսյանի) տաղանդը նման էր դիցաբանական ոսկե թռչունին, որը, չնայած այրվում ու մոխրանում է, սակայն միշտ վերածնվում է սեփական մոխրից: Նա մեծ արտիստ էր»:
Վահրամ Փափազյան, դերասան
«Հրաչյա Ներսիսյանը բնության այն շնորհներից է, որ մարմնավորում է վեհ մարդկայնությունը, դերասանական տաղանդն ու խորաթափանց իմաստնությունը»:
Մարտիրոս Սարյան, նկարիչ
ՄՐՑԱՆԱԿՆԵՐ, ՇՔԱՆՇԱՆՆԵՐ, ԿՈՉՈՒՄՆԵՐ
1939թ. ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ:
1956թ. ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ:
Հրաչյա Ներսիսյանի անունով Երևանում կոչվել է փողոց:
ԱՆՁՆԱԿԱՆ ՏՎՅԱԼՆԵՐԸ
Ծնվ. 12.11.1895թ. Նիկոմեդիա (այժմ` Իզմիթ, Թուրքիա):
Մահ. 06.11.1961թ., Երևան, թաղված է Կոմիտասի անվ. զբոսայգու պանթեոնում:
ԸՆՏԱՆԻՔԸ
Լ.Հ. Ներսիսյանի հայրը:
ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆԸ
Սովորել է Կ. Պոլսի ֆրաս. Սեն-Բարբ քոլեջում,
Ամերիկյան Ռոբերտ քոլեջում,
Էսայան վարժարանում:
ԿՅԱՆՔԸ
Առաջին համաշխարհային պատերազմի (1914–18 թթ.) տարիներին ծառայել է թուրքական բանակում որպես թարգմանիչ. Մերձավոր Արևելքի երկրներում ականատես է եղել հայերի կոտորածներին:
1922թ. հայրենադարձել է:
Նույն թվականից եղել է Երևանի Առաջին պետական թատրոնի (այժմ՝ Գաբրիել Սունդուկյանի անվան թատրոն) դերասան: Թատրոնում հղկված և բյուրեղացած դերասանական տաղանդով նա դարձել է հայ բեմի և կինոյի առաջնակարգ դերասաններից, արժանացել համաժողովրդական ճանաչման ու սիրո:
ՆՎԱՃՈՒՄՆԵՐԸ
1923 թ-ին Ներսիսյանը հայրենադարձել է: Նույն թվականից եղել է Երևանի Առաջին պետական թատրոնի (այժմ՝ Գաբրիել Սունդուկյանի անվան թատրոն) դերասան:
Բեմական գործունեության առաջին իսկ շրջանում Ներսիսյանն ստեղծել է հուզական ու անմիջական հզոր կերպարներ: Նա վերամարմնավորման արվեստի մեծ վարպետ էր, որին միաժամանակ մատչելի էին ողբերգական, դրամատիկական, կատակերգական և գրոտեսկային (գեղարվեստական ժանր է, որտեղ ընդգծված և խտացված են կերպարի ու երևույթների հատկանիշները և համադրված՝ կատակերգականն ու ողբերգականը) դերերը: Անձնավորման արվեստի հարուստ արտահայտչամիջոցներով հավաստի և համոզիչ կերպարներ է ստեղծել թե՜ դասական, թե՜ ժամանակակից պիեսներում:
ԴԵՐԵՐԸ
Խլեստակովը (Նիկոլայ Գոգոլի «Ռևիզոր»),
Հայնրիխը (Գերհարդ Հաուպտմանի «Ջրասույզ զանգ»),
Անտոնիոն, Համլետը (Վ. Շեքսպիրի «Վենետիկի վաճառականը», «Համլետ»),
Ժադովը (Ալեքսանդր Օստրովսկու «Արդյունավետ պաշտոն»),
Քեբոտը (Յուջին Օ՜ Նիլի «Սերը ծփիների տակ»),
Բերսենևը (Բորիս Լավրենյովի «Բեկում»)
Ֆալստաֆի, Օթելլոյի (Վ. Շեքսպիրի «Վինձորի զվարճասեր կանայք», «Օթելլո»),
Պլատոն Կրեչետի (Ալեքսանդր Կոռնեյչուկի «Պլատոն Կրեչետ»),
Էլիզբարովի (Շիրվանզադեի «Պատվի համար»)
Հայրենական մեծ պատերազմի (1941– 1945 թթ.) տարիներին Ներսիսյանն անձնավորել է Գևորգ Մարզպետունու (Մուրացանի «Գևորգ Մարզպետունի»), Սաֆոնովի (Կոնստանտին Սիմոնովի «Ռուս մարդիկ») և հայրենասիրական այլ կերպարներ:
1940–50-ական թվականների լավագույն դերերից են
Անհայտը (Միխայիլ Լերմոնտովի «Դիմակահանդես»),
Պրոտասովը (Լև Տոլստոյի «Կենդանի դիակ»),
Լիրը (Վ. Շեքսպիրի «Լիր արքա»)
Նրա գլուխգործոցներից է Պաղտասար աղբարի դերակատարումը (Հակոբ Պարոնյանի «Պաղտասար աղբար»), որը բնութագրվել է՝ «լաց՝ ծիծաղի միջից»:
Ներսիսյանի վերջին դերակատարումը թատրոնում Մեք Գրեգորն էր (Վիլյամ Սարոյանի «Իմ սիրտը լեռներում է»):
Ներսիսյանը հայկական կինոյի առաջին դերասաններից է.
դերակատարումներին բնորոշ են անսպասելի և ժամանակին համահունչ լուծումները:
Նկարահանվել է շուրջ 30 ֆիլմում՝
Ռուստամ («Նամուս», 1925 թ.),
Համբո («Գիքոր», 1934 թ.),
Պեպո («Պեպո», 1935 թ.),
Հակոբյան («Զանգեզուր», 1938 թ.),
Դավիթ Բեկ («Դավիթ Բեկ»,1944 թ.),
Էլիզբարով («Պատվի համար», 1956 թ.),
Վարունց («Առաջին սիրո երգը», 1958 թ.),
Ղամբարյան («Ինչո՞ւ է աղմկում գետը», 1958 թ.),
Ներսես աղբար («Տժվժիկ», 1961 թ., վերջին դերը կինոյում) և այլն:
ՀՈՒՇԱԳՐԵՐ, ԱՆՁՆԱԿԱՆ ՓԱՍՏԱԹՂԹԵՐ, ՆԱՄԱԿՆԵՐ
«Նրա (Հ. Ներսիսյանի) տաղանդը նման էր դիցաբանական ոսկե թռչունին, որը, չնայած այրվում ու մոխրանում է, սակայն միշտ վերածնվում է սեփական մոխրից: Նա մեծ արտիստ էր»:
Վահրամ Փափազյան, դերասան
«Հրաչյա Ներսիսյանը բնության այն շնորհներից է, որ մարմնավորում է վեհ մարդկայնությունը, դերասանական տաղանդն ու խորաթափանց իմաստնությունը»:
Մարտիրոս Սարյան, նկարիչ
ՄՐՑԱՆԱԿՆԵՐ, ՇՔԱՆՇԱՆՆԵՐ, ԿՈՉՈՒՄՆԵՐ
1939թ. ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ:
1956թ. ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ:
Հրաչյա Ներսիսյանի անունով Երևանում կոչվել է փողոց:
Հովհաննես Թումանյան
четверг, 13 февраля 2014 г.
Your Test Results
|
среда, 12 февраля 2014 г.
10 Best Places to Visit in Italy
English
Located in Southern Europe, this boot-shaped country is one of the world’s most popular travel destinations for a number of reasons that include art treasures, trendy fashion, stunning landscapes, passionate people and top-class cuisine. Italy offers so much to see and do that it would take a lifetime to explore. An overview of thebest places to visit in Italy:
10Genoa

Sometimes overshadowed by the popularity of world famous cities like Rome and Venice, Genoa nevertheless is one of Italy’s true hidden gems. Genoa is a classic Italian city incorporated amid rolling hills with houses of pastel colors and terra cotta roofs all mixed in with stunning churches, hanging gardens, Baroque palaces and crumbling Roman ruins. The city’s shining crown is its historic center, which features narrow, winding streets that reveal surprising gems at every turn.
9Pisa

Located along the Arno River in the northwestern region of Tuscany, the city of Pisa still bears the striking remnants of its former golden days as a commercial empire during the Middle Ages. While Pisa is best known for its famous Leaning Tower, there a lot more attractions in this city worth a visit.
8Naples

One of the busiest metropolitan cities in the country, Naples is the capital of the Campania region in Southern Italy. The city of Naples offers a treasure trove of art works and historic sites as well as a vibrant atmosphere of shops, restaurants and nightlife venues. Many favorite Italian foods originated from here such as pizza, spaghetti and parmigiana. These dishes are taken seriously in Naples and usually feature fresh, locally grown ingredients.
Подписаться на:
Сообщения (Atom)